Savaştan kaçınıp barışı seven
Herkesin ereği gerçek sevgidir
Haklıdır barıştan yanayım diyen
Barışın yüreği gerçek sevgidir

Mutludur barışa sevgiyi katan
İnsana yaşama temeli atan
Bütün insanları ayakta tutan
Dünyanın direği gerçek sevgidir

Bulanık gönüller artık durulsun
Zamana uyumlu düzen kurulsun
Sevginin damgası çağa vurulsun
Halkların dileği gerçek sevgidir

Derviş Kemal herkes gözün silmeli
Silkinerek kendisine gelmeli
İnsan olan şu konuyu bilmeli
Huzurun gereği gerçek sevgidir

Engelleri bir hamlede
Yıkar gider dost gülleri
Arkasına nice dostu
Takar gider dost gülleri

Bakınmadan sağa sola
Durmaz yürür vermez mola
İnsanları dürüst yola
Sokar gider dost gülleri

Söker atar tasalan
Aydınlatır kafaları
Aşktan yoksun insanları
Sıkar gider dost gülleri

Açar zemheride kışta
İzi vardır her nakışta
Hamı hası bir bakışta
Çakar gider dost gülleri

Kulak ver Derviş Kemal’e
Düşmeyesin kötü hale
Her kafada bir meşale
Yakar gider dost gülleri

Doğurgan üretken insan yaşlanır
Kişiyi kocaltan döldür bilesin
Erdemli insanlar her dem taşlanır
Yiğidi kocaltan dildir bilesin

Ozanlar onurlu hali peylerler
Halkı uyarmayı sanat eylerler
Bir ömür boyunca çalıp söylerler
Ozanı kocaltan teldir bilesin

Bir an özgürlüğü hayal sansa da
Serbest kalıp daldan dala konsa da
Tatlı nağmeleri halka sunsa da
Bülbülü kocaltan güldür bilesin

Bir başka açıdan hakkı severdi
Her türlü çileye göğüs gererdi
Sevdiği uğruna canını verdi
Mecnun’u kocaltan çöldür bilesin

Derviş Kemal der ki Bektaşi kolu
Gerçeğe hu deyip içerler dolu
Yorulup bıkmadan sürerler yolu
Dervişi kocaltan yoldur bilesin

Bana öyle hor bakmayın
Gidin halka sorun beni
Sakın haksızlık yapmayın
Adilane yorun beni

Aklım kısa kafam darsa
Sözüm gönül yaralarsa
Halka kötülüğüm varsa
Hemen çekip vurun beni

Dünya batmaz ben ölürken
Keza kabre gömülürken
Kefen dahi istemem ben
Hasırlara sarın beni

Derviş Kemal sözü kesem
Çünkü boştur ben ne desem
Şayet iyi insan isem
Ararsınız yarın beni