Beni duvarlara yine vurma.
Canımı al ama kurtulma.
Bir bilsen kimlerde arıyor seni kalbim.
Yağmura gizlendi yine gözyaşları.
Kimlerden geçiyor da bi senden geçmiyor kalbim.

Aynı sokaktayım, geldiğime şaşırdığın, görünce sarıldığın,
Gözyaşımın kurumadığı aynı sokaktayım.
Yerime başka birini koyabildiğin aynı yataktayım.
Kalbim… Ne diyeceksen söyle.
İçinde kalmasın birkaç yarayla ölmem.
Hala besleniyorum inan beni kanattığın yerden.
Hoşça kal diyemem sana tek isteğim ölmen.

Bana soruyor hesabını hayat.
Ala ala seni aldı elimden.
Kanla yazıyorum adını duvarlara,
Bugün ölürsem senin yüzünden.
Onu arıyor yana yana gönlüm.
Kime inansa gitti peşinden.
Yerine gelen seni soruyor bana
Kimse memnun değil yerinden.

Her şeye kondu neden
Her gece gitti biri.
Ne acı öteki kafayı çekip gördü dibi.
Bu yaşlı kötü dünya basit ve bitli biri.
Yutuyor iyileri hep giyiyor istediğini.
Yakama toz değiyor, kirim nazlıdır bu da az bilinir.
Kanım pıhtılaşır yar yine aspirinim.
Öldüğüme sevinme, tanıyorum katilimi.
Her şeyin var nedeni oldukça nettik oysa kapıyı çekerken.
Kimine bir ömür aşk kimine çok erken.
Elimle inşaa ettiğim üstüme çökerken.
Her kışın sonu bahara var varışı.
Fakat bahtım kara Haziran’da kar yağışı.
Yirmilerde saçlarıma ak karışır.
Gözümün önündeyken aldatışın.
Hala gitmiyor ses, dinmiyor ter, ılımıyor ten.
Ateş altındayım el izin namludayken.
İçimden gelmiyor seni sevmek.
Bu cehennemde yaşamak zor yine de ölmek için erken.

Alışırım sandım yokluğuna, elime yüzüme bulaştı.
Neler neler geldi başıma geçer sandım.
Nerelerde aradım bilsen unuttuğum o kokunu.
Kimler kimler sardı yaramı sen sandım.

Ne istedin benden? Çıkamıyorum evden.
Her gece ölümlerden dönüyorum.
Son isteğim senden, beni kaldır yerden.
İlk defa kendimden korkuyorum.

Yokluğuna yürüdüm ve uzaktan mezarıma baktım.
Yokluğuna dayanabilirim derken kendimi yaktım.
Yokluğuna takılıp yürüdüğün o sokakları bastım.
Yokluğuna sarılıp bu gece sana yaralarımı açtım.

Üzülme yoksun diye yanımda, seni sensiz sevsem de olur.
Çekemediğin günahlarını omuzlarıma koysan da olur.
Üzülme yoksun diye ama ben bir gün iyileşirim diye korkuyorum.
Sarma yaralarımı yeter ki gel razıyım yine kanatsan da olur.

Bir gün olsa bile görmek isterdim seni yakından.
Bana kokundan bırak.
Şimdi gülümsemek bile sensiz olduğum için
Bana ellerin kadar uzak.
Beni bir gör isterdim, o an yerlerdeydim.
Omuzlarıma yağmurlar, dizlerime kar,
Batar gibiydim.
İsterdim ölmeyi o an çünkü
İlk kez ben değildim dokunduğun adam.

Buraları yak içimle beraber.
Şu yüzüme bak hayattan bi haber.
Ellere inat koşarım peşinden.
Lakin yar kiminle beraber?

Uçurumlardan bıraktım omzumdaki naaşı,
Silemeden gözümdeki yaşı.
Yine benim yüzümden göğsündeki sancı,
Ölene dek evimde kiracı.

Bu saatten sonra gülüm gelme kendine.
Zaten hep cenazede her günüm kendi evimde.
Otuza iki basarken tuz misali doğum günümde,
Yarama sanki düşmanım harcanan kendi kendime.

Gelip bir gün bile kalsan can evimde,
Yalnız değilsin kimler peşinde?
Kararttığın bu dünyanın köşesinde
Ben sandığın gölgelerle.

Beni kurtar bu demir parmaklıktan.
Yine bu hücrede yalnızlık var.
Beni sakladığın yerleri sana söyletmek için yalvarmışlar.
Beni ele vermez sandım gönlün onu bile kandırmışlar.
Çoktan sönmüş güneşim sensin diye beni kör sanmışlar.

Beni bulamazlar artık saçlarında.
Olamamak kokunda ne acı.
Seni bulamazlar, aktın yanağımdan
Silemeden gözümdeki yaşı.