Yine aklımdasın, farkında mısın yavaş yavaş “bizi” bitiriyorsun
Suçluyuz ikimiz de; çok fazla uzattık, aşka zarar verdik yeterince
Bizim aşkımız, sonbahardan sonra bir türlü gelmeyen bir kış gibi
Aşk nedir ki… Tutsaklık sevgisi. Bizim için biraz gidememekti

Belki o kadar kötü değildir
Belki herkes bizim gibidir

Muhteşem limanlardan ayrılıyoruz,
Yüksek tepelerden atlıyoruz
Issız adalarda yasak meyvelerden yiyip
Keşfedilmemiş günahlar buluyoruz
Sonra beraber olsak diyoruz

En ufak tebessümden yüz buluyoruz
Her yere (yerlere) kiraz ağaçlarından pembe karlar yağdırıp,
Affet (beni affet) diye yalvarıyoruz
Sonra yine yine aldatıyoruz

Bir vardın sonra bir yoktun
Masalları çoktun, hep oynuyordun
Hayır, sen yaptın!
Bize ait olanları, başka başka evlerde bıraktın

Oysa ne de çok sevmiştik
Oysa yine söz vermiştik
Bu son artık dayanamam
Bu yara artık durmadan kabuğu koparılan ve kanayan