Ağustosta kar yağarmış
Yaş kemale erdiğinde
Sona kolay varılırmış
Göz menzili gördüğünde

Ayak geri yürür imiş
Gözler şeşbeş görür imiş
Sağlam ağaç çürür imiş
İçine kurt girdiğinde

Saç aklaşır diş dökülür
Takat biter bel bükülür
Yaşamın ipi sökülür
Postu yere serdiğinde

Can boğaza tıkılırmış
İnsan hayli sıkılırmış
Enkaz gibi yıkılırmış
Son nefesi verdiğinde

Derviş Kemal eser yelim
Hazan erer solar gülüm
Birden herşey biter ölüm
Defterini dürdüğünde

Bu dünyada yalnız kalmış
Kulların kardaşı olsam
Her kim haksız yara almış
Gözlerinin yaşı olsam

Aşılmaz dağları delip
Halkın imdadına gelip
Dertlerini derdim bilip
Hepsinin sırdaşı olsam

Ömür boyu naçar kalan
Yoksullara gıda olan
Lezzetini terden alan
Emekçinin aşı olsam

Gönlüm ister kara günde
Karar versem doğru yönde
Keşke bu dünyada ben de
Dertlilerin başı olsam

Derviş Kemal söz müsait
Herkes olsun buna şahit
Adsız gariplere ait
Mezarların taşı olsam

Bir acayip yere vardım
Baktım o yer meyhaneymiş
Kimler vardır diye sordum
Mensupları rindaneymiş

Güzel sözler duyup kandım
Özden alev alıp yandım
Ben onları sarhoş sandım
Meğer hepsi mestaneymiş

Kamillerin nefesinde
Anlam vardı saz sesinde
Bu arifler meclisinde
Meğer içki bahaneymiş

Orda vardı güler yüzler
Bilimseldi bütün sözler
Görüp anladım ki o yer
Bir mekteb-i irfaneymiş

Derviş Kemal denemeyi
Uygun görüp içtim meyi
Böyle güzel fakülteyi
Kınayanlar divaneymiş

Özgürlüğün kutsal tacı
Aklı selim başta gerek
Tok olan ne bilsin acı
Tokun kalbi taşta gerek

Halkı seviyorsan şayet
Ezilmişe eyle izzet
En güzel tat gerçek lezzet
Etsiz yağsız aşta gerek

Sırrı çıksın bilmecenin
Sonu gelsin şu gecenin
Halkı soyan tefecinin
Çenesine muşta gerek

Oğlum uysa fikirlerin
Yanında ol hakirlerin
İnsanoğlu fakirlerin
Gözündeki yaşta gerek

Derviş Kemal özü ile
Hakkı gördü gözü ile
Sazı ile sözü ile
Ozanlar savaşta gerek