Sus dinle
Sus sus dinle, sus dinle sus sus dinle
Kapı sesi kilit sesi
Sesleri dinleyerek büyüdüm efendimiz

Sağ omuz meleğimde ağrı vardı
Sol omuz meleğim kanatlarıyla kulağımı gıdıklardı
Annem o zaman masal anlatırdı
Sahibini görmediği sesleri insan şiir sanırdı

Gel zaman git git zaman git zaman gel gel zaman
Zamana emir verdim ona dedim ki git gel zaman
Bugün en tombul güvercinimdi benim zaman

Kalbimin doğusunda bir yalan dünya vardı
Çocuklardan biri bir gül uzatırdı
Ellerimden güle yalnızlık batardı

Bir kediyi okşasam ellerim yumuşardı

Annemin bir şiir defteri vardı
Yaprakları gitgide sarardı
Hep sararan bir şey olarak aklımda kaldı
Aşık olunca kanatlarımda mavi güneşler doğardı

Söz: Didem Madak
Müzik: Cem Çatık

Şarkı Sözü

Yavaş yavaş, yavaş yavaş
Yaşayalım bu hayatı
Sil geçmişini tüm günlüklerden
Kuş misali açarım kanatlarımı
Gel sokul bana ömür ömür ömür bitmeden

Neşeni al yanına
Hüznün kalsın
Herşey geçer of
Bir sen varsın

Yırtıp attım tarihten bugünü
Çıkar artık beni yarınlara
Güneş yaktı tüm gördüğümü
Dönüp bakmam bir daha arkama
Güneş yaktı tüm gördüğümü
Dönüp bakmam bir daha arkama

Elini Kalbe koy sonra biraz düşün beni,
Düşlerimde kaybolan kadın nasıl Düşürdü beni.
Kaybolan Yılarım geri gelirmi siktiğimin Hayatında sevdiğim birgün kıymet bilir mi?
Dilimi lal ettiniz Bozdunuz, İstemedim dedim küfürlerim de Yer buldunuz.
Onca say ve söv g*tün sıkıştı bayrak aç,
s*ktir olup gitmek istediğin gün deki biz olgunuz.
İnsan oğlu nasıl nankör oldu, Evime Aldığım köpek nasıl bir anda İnsan Oldu.
Farkındayım sözüm ağır gelir, Sevdiğin Bir varlık öldüğünde kaybeden bilir.
Bilir bilir zaten herkes bilir, iyi gelmeyen ne varsa sonradan el olanlar bilir
Kim bilir kalanların nasıl geberdiğini, çok bekledim bilirim gidenlerin geldiğini
Halimi Sorsa, kendini benim yerime koysa. Dayanamaz bi geçesi sabahı bulmaz, Ateşe ver yanına kalmaz

Ne ırmak deniz ve yollar aştım uğruna, çokmu sevdim anlat bana bu yüzden aşka doydun ha
Senin bulunduğun yer artık bir mezar yeri, artık kalbe kalan tek yer uğrak bir pazar yer
İçime doğdun ama güneşim böyle batmamıştı, orosbulaşan Kalbım hiç böyle satılmamıştı
Canımın nasıl yandığını da kimse bilmesin
Kanatlarım kırık kimse bunu bilip de binmesin.
Yazmak istediklerimin 4 de biri de böyle değil
Beyin kaleme Hükmederken de dinlende kalbim değil
Sevgi dediğin korkak olmamamalı
Karanlıkta kaldığında şeytana sarılmamalı.
Her yaşanan anlatılmamalı ilk ihanetin sonrası başka bir şans olmamalı
Mutlu olmak isteyen vicdanlı olmamalı, birgün birini kaybederim diye de bir daha korkmamalı…

Halimi Sorsa, kendini benim yerime koysa. Dayanamaz bi geçesi sabahı bulmaz, Ateşe ver yanına kalmaz

1. KISIM (Timuçin Ateş)
Anlatıyorum yeniden zor olan tüm tanımları,
anlatıyorum birden bire sensiz geçen yıllarımı.
Hayatın verdiklerini değil benden aldıklarını,
dostlarımı ailemi uzakta bıraktıklarımı.

Albatros misali bugün kırılan kanatlarımı.
Gözlerimin ateşinde yine yaktıklarımı.
Boğazımda düğümlenmiş bütün satırlarımı,
Ya da işte anlatacağım kaldırıp sınırlarımı.

Hiç istemezdim aslında çığırımdan çıkmayı,
Boşa kürek çektim sürekli, yine zor durumdayım.
Aklıma gelenlerdense unuttuklarımdayım.
Ve yıllarımı heba ettim yine senden uzaktayım

Kalbim atmayacak benim gökyüzünü bulmadıkça.
O boş bardak dolmadıkça, korkarım ben.
Şimdi değil sonrasından,
yani işte karanlıktan değil,
korkum yalnızlıktan…

Nakarat (Medusa)
Zor Kalbimi, Yerinden Attıran,
Bir Kalp Bulmak Yerine,
Sor Kendi Kendine.
Ben Elimden Gelen,
Her Çabayı Gösterdim,
Dön Bak Kendine
Kendi Kendine

2. KISIM (Timuçin Ateş)
Acı sözler etmiş arkasında durduklarımız,
Onursuz olan onurdan korkmalıyız anladın mı?
İşte, öyle kolay değil, bu cihan tutarsız yani.
Sanki, bir kabus gibi akamete uğrardım.

Yani lafın kısası bu, sende şanslı değilim.
Dilimden dökülenlerse nefretime yenildi.
Sonu belli olandaysa üzülmeye değer mi?
Zoru sevmek deliliktir lafı sence gerçek mi?

Acaba beni gördün mü? Sonuçsuzca çırpınırken,
ya da kalbinden düşüp yerle yeksan olurken.
Bu muharebenin ortasında yıllarımı kaybederken,
haykırarak anlattım, sen duymazdan gelirken.

Hep dönüp baktım kendime, gözünden düşerken bile,
Satırlarım biterken bugün itildim sensizliğe!
Hayallerim vardı benim, gitmeliydik bilinmeze.
Şimdi kanatlarım kırık, karanlıkta kendimleyim.